Και όμως..αυτα είχαμε πεί εκείνο το βραδυ...

Θέλω να μου χαρίσεις κάτι.


- Ό,τι θες.
- Ό,τι θέλω; Τ' ορκίζεσαι;
- Στ' όρκίζομαι.
- Είναι δύσκολο.
- Δεν πειράζει.
- Είναι ακριβό.
- Δεν με νοιάζει.
- Είναι σπάνιο.
- Τόσο το καλύτερο.
- Είναι επικίνδυνο.
- Δεν φοβάμαι.
- Μπορεί να καείς άμα το πιάσεις.
- Θα γίνω νερό να σβήσω την φωτιά.
- Μπορεί να σου γλιστρήσει απ' τα χέρια και να φύγει.
- Θα το ξαναπιάσω.
- Μπορεί να πάει πολύ μακριά.
- Θα το κυνηγήσω.
- Μπορεί να χαθεί στον ουρανό.
- Θα γίνω πουλί να το ψάξω.
- Μπορεί να βυθιστεί στη θάλασσα.
- Θα γίνω αγκίστρι να το πιάσω.
- Μπορεί να πνιγεί στο σκοτάδι.
- Θα περιμένω τα χαράματα.
- Μα μπορεί να διαλυθεί ως τότε.
- Θα φέρω τ' άστρα να φωτίσουν πιο νωρίς.
- Είναι τόσο μικρό, δεν θα μπορέσεις να το πιάσεις.
- Θα ζητήσω σ' ένα μυρμήγκι να με βοηθήσει.
- Κι αν είναι μεγάλο σαν σπίτι;
- Θα φέρω γερανό.
- Κι αν είναι μεγάλο σαν βουνό;
- Θα φέρω ένα γερανό πιο μεγάλο από βουνό.
- Υπάρχει;
- Θα τον φτιάξω.
- Που ξέρεις να φτιάχνεις γερανούς;
- Δεν ξέρω.
- Τότε;
- Τότε θα μάθω.
- Από που;
- Από τα βιβλία.
- Κι αν δεν το λένε τα βιβλία;
- Θα βρω τον γέροντα που φτιάχνει γερανούς.
- Κι αν έχει πεθάνει;
- Θα βρω τον άλλον γέροντα.
- Ποιον άλλον γέροντα;
- Εκείνον που ξέρει όλα τα βότανα.
- Όλα τα βότανα;
- Όλα τα χόρτα και τα μικρά άνθη του αγρού. Ξέρει τι μάγια κρύβουν.
- Και πως θα φέρει εκείνος το βουνό;
- Όχι εκείνος, εγώ. Θα μου δώσει βότανα να πιω, να γίνω τόσο δυνατός, που θα μπορέσω να το σηκώσω το βουνό.
- Εμένα θα μπορείς να με πάρεις αγκαλιά;
- Πάντα.
- Τώρα.
- Τώρα. Έλα, τι θέλεις;
- Θέλω να μου χαρίσεις κάτι.
- Ό,τι θέλεις.
- Ό,τι, ό,τι θέλω, τ' ορκίζεσαι;
- Στ' ορκίζομαι.
- Θέλω ... θέλω κάτι που δεν υπάρχει πουθενά.
- Να το φτιάξουμε.
- Με τι;
- Με τι θέλεις;
- Δεν ξέρω.
- Να το φτιάξουμε με ξύλο καρυδιάς και χρυσά καρφιά.
- Όχι, όχι δεν είναι έτσι.
- Να το φτιάξουμε με πούπουλα και ψίχουλα, με σταγόνες και γαργαλήματα και να του βάλουμε ένα κλειδί να το κουρδίζεις.
- Όχι, όχι, δεν θέλω κλειδί.
- Γιατί;
- Μπορεί να το χάσω.
- Θα στο κρεμάσω στον λαιμό.
- Μπορεί να χαθώ κι εγώ.
- Θα έρθω να σε βρω.
- Κι αν δεν μπορείς να με βρεις;
- Θα μπορέσω.
- Κι αν είναι σκοτάδι;
- Θ' ανάψω κερί.
- Κι αν λιώσει το κερί;
- Ως τότε θα σ' έχω βρει.
- Κι αν όχι;
- Θα ψάχνω ώσπου να σε βρω.
- Πόσο θα ψάχνεις;
- ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ!
- Τι θα πει για πάντα;
- Ότι Σ' ΑΓΑΠΩ!
- Κι εγώ τι θα κάνω ώσπου να με βρεις;
- Μπορείς να κοιμηθείς.
- Που;
- Κάτω από μια μυρσινιά.
- Που έχει μυρσινιές;
- Παντού.
- Έχει και λιοντάρια παντού;
- Όχι.
- Που έχει λιοντάρια;
- Στην ζούγκλα.
- Είναι κοντά η ζούγκλα;
- Πολύ μακριά. Στην άλλη άκρη του κόσμου...
- Δεν μπορούν να έρθουν εδώ ποτέ;
- Ποτέ.
- Τ' ορκίζεσαι;
- Στ' ορκίζομαι.
- Ξέχασα τι θα πει για πάντα.
- Θα πει ότι σ' αγαπώ.
- Πόσο;
- Ως τον ουρανό.
- Ναι, ναι. Να κοιμηθώ τώρα;
- Ναι.
- Θα με πάρεις αγκαλιά;
- Ναι.
- Θέλω να μου χαρίσεις κάτι.
- Ό,τι θέλεις.
- Ό,τι, ό,τι θέλω, τ' ορκίζεσαι;
- Ναι.

ΘΥΜΑΜΑΙ ΠΟΥ ΓΕΛΟΥΣΕΣ...

ΝΑ ΜΕΙΝΩ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΖΗΤΟΥΣΕΣ...

ΜΩΡΟ ΜΟΥ..ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ!!!!

Αφησέ με...

Αφησέ με να περπατήσω μαζί σου

Πλάι σου...

Όχι πίσω σου...

ούτε μπροστά σου...

στο πλευρό σου το αριστερό...

Μεσα στους ίσκιους της αστροφεγγιάς...

Πλάι στη θάλασσα...

Δεν θα με βλέπεις...

Δεν θα σ ενοχλώ.. στο υπόσχομαι...

Κρυμμένος θα'μαι πίσω απ τις σκιές του ανέμου...

Να σε καλύπτω με την αγάπη μου...

Να μην σε διαπερνά ο άνεμος..

Ν'αγκαλιάζω την προσεχτικά κρυμμένη μοναξιά σου...

Να τη χουχουλιάζω στις χούφτες μου ως που να τη δω να εξατμίζεται...

Να σε καμαρώνω έτσι όμορφη που είσαι μέσα στα νυχτολούλουδα που ανθίζουν...

Ανεκμετάλλευτο μου γιασεμί...

Ασε με να περπατήσω πλάι σου...

Να φτάνει σε σένα απαλός ο ήχος του έρωτά μου...

Να δονεί τις ρίζες της βαθιάς μας συννενόησης...

Δεν θα σ ενοχλώ...

Ή τουλάχιστον θα προσπαθήσω.. δεν είναι εύκολο...


Aσε με να κάτσω πλάι σου .. δε θα σενοχλήσω .. κι ό,τι θέλεις συλλογίσου...

ΟΤΙ ΚΑΙ ΝΑ ΠΕΙΣ..ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕΣ ΝΑ ΜΗ ΜΟΥ ΤΟ ΠΕΙΣ...

ΤΑ ΑΝΕΚΠΛΗΡΩΤΑ..ΔΕΝ ΣΥΖΗΤΙΟΥΝΤΑΙ...

TΑ ΠΡΩΙΝΑ..ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΣΟΥ ΧΑΡΙΖΕ ΖΩΗ...

Τέσσερις πήγε...

Τις τελευταίες εβδομάδες δεν κοιμάμαι πριν από τις τέσσερις...
Δε μπορώ....
Και ξυπνάω στις εννέα...
Και όλη μέρα είμαι έξω από τα νερά μου, βρικόλακας στο φως...
Καφές μετά τον καφέ...
Και δουλεύω ως τα μεσάνυχτα...
Και μετά αρχίζει η νύχτα...
Και δεν τελειώνει. . .

Τι..;

Τι είναι προτιμότερο..να μη ξερεις τι θέλεις..

ή να ξέρεις πως αύτο που θέλεις δεν θα το αποκτήσεις ποτέ;;

ΜΟΥ ΕΙΧΕΣ ΠΕΙ.. "ΤΟ ΚΙΝΗΤΟ..ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΤΟ ΚΡΑΤΗΣΕΙΣ"...

ΑΠΑΝΤΗΣΑ.."ΕΣΕΝΑ..ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΣΕ ΚΡΑΤΗΣΩ;"...

ΓΕΛΑΣΕΣ...

ΕΦΥΓΕΣ...

ΕΦΥΓΑ...

ΕΦΥΓΕΣ...

ΕΙΣΑΙ ΜΑΚΡΙΑ...

ΜΕ ΕΧΕΙΣ ΞΕΠΕΡΑΣΕΙ...

ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΚΑΤΙ..ΕΝΑ ΜΗΝΥΜΑ ΣΟΥ..ΠΟΥ ΚΑΤΑΒΑΘΟΣ ΞΕΡΩ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΘΑ ΕΡΘΕΙ..!!

ΔΕΝ ΖΩ...

ΤΡΕΜΩ ΣΤΗ ΣΤΙΓΜΗ..ΠΟΥ ΘΑ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΩ ΟΤΙ ΔΕΝ ΑΞΙΖΕ ΝΑ ΣΕ ΠΕΡΙΜΕΝΩ..ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΕΧΕΙΣ ΕΠΙΣΤΡΕΨΕΙ ΑΚΟΜΑ...

ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΕΙΣΑΙ ΑΛΛΟΥ...

20 Σεπτεμβρίου...

Σήμερα έχω τα γενέθλια μου...

Ξέρεις τι έχω καταλάβει;

Μου αρέσει να ζω στον κόσμο μου...

Εκεί που η πραγματικότητα δεν μπορεί να με βρει...

Να απέχω και να απέχουν από μένα όλα εκείνα τα κοινότυπα

για να περάσει η ώρα για να περάσει και αυτή η μέρα...

Είναι τραγικά όμορφος ο κόσμος μου...
Όνειρα τρελά ειπωμένα μες από τη σιωπή μου.
Το τραγούδι τελειώνει....ο χορός μας όμως τώρα αρχίζει....
Άναψε μωρό μου τα κεριά..όπως τότε..θυμάσαι;

μύρισε το μεθυστικό άρωμα του γιασεμιού που απλώνω στο χώρο..

θυμάμαι..λιγο πριν φύγεις..οι αισθήσεις ήταν τόσο έντονες...

Κλείνω τα μάτια και νιώθω δόνηση σε όλο μου το σώμα...

Έρχεται βροχή!

Όποτε βρέχει σε θυμάμαι..θυμάμαι εκείνη τη νύχτα που έφυγες...

Θυμάμαι....

πως αγάπησα το βλέμμα που με ταπείνωσε
αγάπησα τις λέξεις που με τσακίσανε....

Στο χα πει...

ένα τσιγάρο δρόμος μας χώριζε από τον χωρισμό!
Έπαψα λοιπόν να μετράω τα αστέρια!!

Το τσιγάρο μου κάηκε. Περίμενα να καεί και το δικό σου

Μήπως και κλάψεις...

Δε το πιστεύω πως κλαις πλέον...

όχι για μένα τουλάχιστον..

Ετσι ανώνυμος θα μείνω πάντα για σένα

Ανώνυμη κι η αγάπη μου...

Κοίταμε...

Καινούρια αποκτήματα είναι οι ρυτίδες αυτές..δικές σου!
Εσυ όμως χαμογέλασε
κλείσε τα μάτια σου και πες...
αντίο!
Κι όταν όλα τα φώτα θα σβήσουν θυμήσου...

το μπλοκ αυτό το έκανα για σένα...

θέλοντας τόσο πολύ να σου πω αυτά που νιώθω...

και μη μπορώντας έβαλα τα όνειρα μου εδώ μέσα...

να είναι κάπου μαζεμένα.. αφού δεν χωράνε πια στην αγκαλιά σου...

Αγάπη μου...

Aποψε νιώθω να έχω σκοτώσει τον εαυτό μου...

Σ'εχω βρει και σε χάνω...

Σ’ έχω βρει και σε χάνω
Δανεική παρουσία
Έχω τόσο να κάνω
Και δεν έχουν ουσία

Όπου είσαι πηγαίνω
Δίχως λόγο να πάω
Με τους φίλους σου βγαίνω
Επαφή να κρατάω

Κάποιες μέρες ακούω
Στη σιωπή τη φωνή σου
Πάνε μέρες που λείπεις
Κι είμαι ακόμα μαζί σου

Σε ρωτάω τι έχεις
Και σου λέω καλημέρα
Σ’ αγαπάω μη τρέχεις
Είσ’ ακόμα εδώ πέρα

Προσπαθώ να ξεχάσω
Όμως κάτι συμβαίνει
Ότι όμορφο πιάσω
Να το δεις περιμένει…
Σ’ έχω βρει και σε χάνω

Σ’ έχω βρει και σε χάνω
Σταθερή μου αξία
Η ζωή μου σε τάξη
Και η καρδία σ’ αταξία

Έχει γίνει συνήθεια
Και το μόνιμο θέμα
Σου δανείζω αλήθεια
Να πληρώνεις το ψέμα

Κάποιες νύχτες στους δρόμους
Σε τρακάρω τυχαία
Είναι αμάξια οι μόνοι
Και οι σχέσεις τροχαία

Στα παλιά μας τα στέκια
Όπως πάντα συχνάζω
Είχα πει πως θα αλλάξω
Κι όσο αλλάζω σου μοιάζω

Σ’ έχω βρει και σε χάνω…

ΕΙΜΑΣΤΑΝ ΠΑΡΑΞΕΝΑ ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ ΔΕΜΕΝΟΙ..ΚΑΙ ΕΜΟΙΑΖΕ Η ΖΩΗ ΜΑΣ ΕΡΩΤΑΣ ΤΡΕΛΟΣ..ΟΜΩΣ ΠΡΙΝ ΧΩΡΙΣΟΥΜΕ ΣΕ ΕΒΛΕΠΑ ΘΛΙΜΜΕΝΗ..Κ ΕΣΤΕΚΕ Ο ΧΡΟΝΟΣ..ΔΙΠΛΑ ΜΑΣ ΣΑΝ ΕΧΘΡΟΣ...

ΔΕΝ ΜΕ ΑΦΗΣΕΣ..ΜΟΥ ΕΙΠΕΣ ΨΕΜΜΑΤΑ..ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΨΕΜΜΑΤΑ...

ΚΑΙ Η ΕΥΤΥΧΙΑ ΜΟΥ ΜΙΑ ΝΥΧΤΑ ΚΑΗΚΕ..ΜΕ ΟΤΙ ΑΓΑΠΟΥΣΑ...

ΕΣΥ ΔΕΝ ΗΣΟΥΝ ΠΟΥ ΕΛΕΓΕΣ ΟΛΑ ΑΥΤΑ...;

"ΟΧΙ" είπες...

.."...Δεν μ'αρέσει καθόλου ο τρόπος που το παρουσιάζεις...Δεν είμαι καθόλου αχάριστη...ΠΑΝΤΑ αναγνώριζα αυτά που έχεις κάνει για μένα...Ποτέ δεν σου είπα οτι δεν έχεις κάνει κάτι για μένα...Μη μπερδεύεσαι...Το οτι σήμερα σου έκανα παράπονα για ένα συγκεκριμένο θέμα δεν σημαίνει ότι δεν είσαι γενικότερα εντάξει απέναντι μου! Και επίσης ήξερες πολύ καλά πως αυτή την περιόδο δεν είμαι πολύ καλά..με όλους και όλα έχω πρόβλημα..είναι μια πολύ άσχημη περίοδος και ταυτόχρονα μεταβατική..ειμαί μέσα στο άγχος και στην ένταση..περίμενα περισσότερη κατανόηση από σένα και όχι να με χωρίσεις επειδή τις τελευταίες 3 μέρες ήμουν κάπως πιο υπερβολική..λες και είμαι καμιά χθεσινή!! Εσύ έδειξες αχαριστία αφού με χωρίζεις για αυτόν τον λόγο! Γιατί όπως απαιτείς εσύ από μένα να σκέφτομαι ό,τι μου έχεις προσφέρει και τι ανθρώπο έχω..έτσι και εγώ απαιτώ από σένα να σκεφτείς κ εσύ τι κοπέλα έχεις δίπλα σου και τι σου έχω προσφέρει και εγώ μέσα σ'αυτή τη σχέση!! ΕΣΥ είσαι ο αχάριστος και όχι εγώ..έγω ποτέ δεν θα σε χώριζα αν για 2-3 μέρες δεν ήσουν καλά διαγράφοντας όλα τα υπόλοιπα καλά που μου έχεις δώσει!!! Τέλος πάντων..αυτά είχα να πω..έστω και από εδώ μέσα..μην ανησυχείς..δεν θα σε ξαναενοχλήσω..αρκετό κακό σου έκανα όπως λες...Να είσαι πάντα καλά και να περνάς καλά, και να θυμάσαι πως εγώ σ'αγάπησα κ σ'αγαπώ..μπορεί με λάθος τρόπο να σ'το έδειχνα μερικές φόρες αλλά νομίζω οτι το ξέρεις οτι είσαι το μόνο άτομο που θα έκανα τα πάντα..."...

"ΑΓΑΠΗ" είπες...

..."..Δεν ξέρω πως νιώθεις τώρα..Δεν ξέρω αν το'χεις μετανοιώσει..Δεν ξέρω καν αν με σκέφτεσαι καθόλου!! Ξέρω όμως πως μ'αγαπάς πολύ όπως κ εγώ..και πως αυτό δεν μπορεί να αλλάξει έτσι απλά..με 2 σκλήρα λόγια..με έναν χωρισμό!! Δεν είμαι καθόλου καλά..προσπαθώ να κρατηθώ και να μην σε πάρω τηλέφωνο..προσπαθώ να γεμίζω τον χρόνο μου με οτιδήποτε για να ξεχαστώ..αλλά το μόνο που καταφέρνω ειναι μερικά κενά λεπτά μέσα σε 24 ώρες...
Σκέφτομαι συνέχεια..ποιον πλέον θα έχω να περιμένω στον Πειραιά..κ θα χαίρομαι μέρες πιο πριν..ποιος θα μου γεμίζει το σπίτι μου με ψύχουλα..με ποιον θα ξοδεύω όλα μου τα λεφτά στα φαγητά και στις ταβέρνες..με ποιον θα κανώ ατελείωτες βόλτες..ποιος θα με αγκαλιάζει και θα με χαιδεύει όταν θα κοιμάμαι..για ποιον θα μαγειρεύω..με ποιον θα γελώ και θα κάνω βλακείες χώρις να φοβάμαι μήπως με παρεξηγήσει..ποιος θα με περιμένει όταν θα ανεβαίνω Θεσσαλονίκη..για ποιον θα ανεβαίνω Θεσσαλονίκη..με ποιον θα πηγαίνω σινεμά στο cosmos..με ποιον θα κοροιδεύω την Ευαγγελία..ποιον θα περιμένω να με πάρει τηλέφωνο..για ποιον θα ανανεώνω τα 250' τη βδομάδα..γενικά για ποιον θα υπάρχω και θα ζώ!! Σκέφτομαι και την παραμικρή λεπτομέρια που θα μου στερήσει η απουσία σου...
Έχουμε κάνει τόσα πολλά πράγματα μαζί..έχουμε περάσει τόσες καλές και κακές στιγμές..το ξέρω πολύ καλά οτι έχω κάνει πολλά λάθη στη συμπεριφορά μου κ σ'έχω αδικήσει πολλές φορές..ίσως ήταν απο τον μεγάλο φόβο μου να σε χάσω..και από κάποια παλιά λάθη σου..δεν προσπαθώ να δικαιολογηθώ..ξέρω εξάλλου οτι εχω φταίξει..και γι'αυτό κλαίω αυτή τη στιγμή..που τελικά σε έχασα από μένα...
Έπαναλαμβάνω πως δεν ξέρω πως νιώθεις τώρα..κ πολύ πιθανόν να μη σκέφτεσαι όπως εγώ..να μη θες τίποτα πλέον..αλλά αν νιώθεις έστω και την παραμικρή αμφιβολία για την απόφαση που πήρες..αν τώρα που ηρέμησες και σου πέρασαν τα νεύρα..σκέφτεσαι πιο καθαρά για εμάς..και βλέπεις οτι δεν αξίζει να χαλάσουμε όλο αυτό το όμορφο κλίμα από τη πρώτη μέρα του 2008..σε παρακαλώ επικοινώνησε μαζί μου άμεσα..! Αν πάλι όχι..σου εύχομαι ολόψυχα να'σαι πάντα κάλα..να χαμογελάς πάντα..να έχεις ανθρώπους γύρω σου που σ'αγαπούν..και να ζήσεις τη ζωή που ονειρεύτηκες...!!!
Σ'ΑΓΑΠΩ!!!
Η ΛΑΜΠΡΙΝΗ ΣΟΥ!!.."...

Πού είσαι τώρα;

ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ ΕΚΛΕΙΣΕΣ ΚΑΙ ΜΕ ΑΦΗΣΕΣ ΑΠ'ΕΞΩ...

ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΝΥΧΤΑ ΘΑ ΤΗ ΒΓΑΛΩ ΣΤΗ ΒΡΟΧΗ...

ΟΛΑ ΓΙΑ ΠΑΡΤΗ ΣΟΥ ΚΑΙ ΑΠΟΨΕ ΘΑ ΤΑ ΠΑΙΞΩ...

ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΙ ΤΙ ΘΑ ΦΕΡΕΙ ΤΟ ΠΡΩΙ...

Πόσες φορές...;

Πόσες φορές είχαμε πεί "για πάντα";
Πόσες φορές αφήναμε τους εαυτούς μας να πιστεύουν οτι όλα είναι παντοτινά;
Πόσες φορές είχαμε πεί δεν θα πληγώσουμε..για να μην πληγωθούμε;
Πόσες φορές είχαμε πεί πως και τι δεν θα κάναμε για να είναι καλά ο άλλος;
Πόσες φορές μεταμορφώναμε τον άλλον σε ευτυχισμένο;

Τώρα...

Πόσες φορές δίνεις απλόχερα το χέρι σου στη φυγή;
Πόσες φορές όρισες το τέλος μας;
Πόσες φορές έφτιαξες μικρές αλήθειες..για να κρύψεις το μεγάλο ψέμα;

Τώρα...

Πόσες φορές ξεχνάς..;

ΜΠΕΡΔΕΥΩ ΟΝΕΙΡΑ..ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ..ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ...

ΜΟΥ ΕΙΧΕΣ ΠΕΙ ΠΩΣ ΤΡΕΜΕΙΣ ΣΤΗΝ ΙΔΕΑ ΜΗ ΜΕ ΧΑΣΕΙΣ..Κ ΕΓΩ ΣΕ ΕΣΦΙΞΑ ΣΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΜΟΥ..ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΦΟΒΑΣΑΙ...

ΤΕΛΙΚΑ..ΕΣΥ ΕΦΥΓΕΣ...

ΘΑ ΞΕΧΑΣΩ ΠΩΣ ΜΕ ΠΟΝΕΣΕΣ ΠΟΛΥ..ΘΑ ΘΥΜΗΘΩ ΤΙΣ ΚΑΛΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΠΟΥ ΠΕΡΑΣΑΜΕ ΜΑΖΙ..ΘΑ ΞΕΧΑΣΩ ΠΩΣ ΜΕ ΠΟΝΕΣΕΣ ΒΑΘΙΑ..ΚΑΙ ΘΑ ΠΕΣΩ ΣΤΗ ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΑΓΚΑΛΙΑ..ΘΑ ΑΦΕΘΩ ΚΑΙ ΘΑ ΣΒΗΣΩ ΤΑ ΠΑΛΙΑ...

ΜΟΝΟ ΕΛΑ...

Θα περιμένω...

Κι όταν φτάσει η άνοιξη
κι έρθουν τα πουλιά
και γυρίσουν τ' άνθη,
σαν έναν καιρό
θα σε περιμένω...

Κι όταν έρθει πάλι
και το καλοκαίρι
με το μαϊστράλι,
σαν έναν καιρό
θα σε περιμένω...

Μα όταν το φθινόπωρο
ξαναφτάσει υγρό
και συννεφιασμένο,
θά'ρθω να σε βρω
δε θα περιμένω...

ΣΕ ΠΟΙΟ ΛΟΥΛΟΥΔΙ ΝΑ ΣΚΥΨΩ ΝΑ ΜΥΡΙΣΩ ΤΟ ΑΡΩΜΑ ΣΟΥ..;;

Το είχες πεί και αυτό...

Πλέον αν βρήκες άλλον ν' αγαπήσεις
το καταλαβαίνω και θα πονώ.
Πρόβλημα μου, σίγουρα θα πεις και θα γυρίσεις,
έτσι κι αλλιώς το είχες πει κι αυτό...

Ποτε...

Ποτέ δε θα ξαναμιλήσω γιατί όσα κι αν είπα

η αλήθεια ήταν κρυμμένη, η αγάπη χαμένη,

κι εγώ εδώ...

ΔΕΝ ΜΕΤΑΝΙΩΝΩ ΓΙΑ ΟΤΙ ΣΟΥ ΕΧΩ ΔΩΣΕΙ...

ΧΑΝΟΜΑΙ ΣΕ ΔΡΟΜΟΥΣ ΔΙΧΩΣ ΝΟΜΟΥΣ..ΓΥΡΝΑ..ΔΕΝ ΞΕΧΑΣΑ..ΞΕΡΩ ΠΩΣ ΕΧΑΣΑ..ΧΑΝΟΜΑΙ ΣΕ ΣΡΟΜΟΥΣ ΔΙΧΩΣ ΝΟΜΟΥΣ..ΕΧΩ ΞΕΧΑΣΤΕΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ...

ΑΠΟ ΟΤΑΝ ΕΦΥΓΕΣ..ΖΩ ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ...

ΓΥΡΙΣΕ ΠΙΣΩ..ΣΕ ΘΕΛΩ ΞΑΝΑ ΕΔΩ....

Φτανει...

Φτάνει, φτάνει, φτάνει
μακριά μου νάσαι φτάνει
παράπονο πικρό, πάλι με πιάνει
φτάνει, φτάνει, φτάνει
ένα γράμμα μου δε φτάνει
να πω το σ΄αγαπώ
αχ δε με φτάνει

φτάνει, φτάνει, φτάνει
η ζωή μου κύκλους κάνει
σαν το μικρό πουλί
μα δε σε φτάνει
φτάνει, αχ φτάνει

φτάνει, φτάνει, φτάνει
μακριά μου να΄σαι φτάνει
παράπονο πικρό, πάλι με πιάνει
φτάνει φτάνει φτάνει
η ζωή μου κύκλους κάνει
σαν το μικρό πουλί
μα δε σε φτάνει
φτάνει, αχ φτάνει

Το τραγούδι σου
έχει λόγια σαν το κύμα
που μας χώρισε

Το τραγούδι μου
λόγια που΄χουν μέσα δάκρυ
μόνο γνώρισε

Τελάλη βγάζω στα βουνά
για να φωνάξει στο ντουνιά
τον πόνο που΄χω στη καρδιά, βαθιά

Φτάνει, φτάνει, φτάνει
μιά ζωή χωρίς λιμάνι
σαν δέντρο που ο βοριάς
όλο το πιάνει

φτάνει φτάνει, φτάνει
το μυαλό μου σαν αλάνι
γυρίζει στα παλιά
κι όλο σε χάνει

φτάνει φτάνει φτάνει
η ζωή μου κύκλους κάνει
σαν το μικρό πουλί
μα δε σε φτάνει
φτάνει, αχ φτάνει

Αλεξίου...

Φθινοπώριασε...

Ποιος το περίμενε λοιπόν
να γίνουμε ένα παρελθόν
και όλα τα χρώματα σκοτάδι
και η αλύρα στα μαλλιά να γίνει άδεια αγκαλιά
στην άμμο ακόμα ένα σημάδι

Και ότι ήθελα κοντα να ρθει
δεν λέει με τίποτα να βγεί
είναι φεγγάρι τρομαγμένο
με έκλεισες μέσα σου εκεί
σένα κορμί σαν φυλακή
να δραπετεύσω περιμένω

Φθινοπώριασε ο άνεμος σε πήρε
φθινοπώριασε
και απ την καρδία σου η αγάπη μου ξεθώριασε
σκοτείνιασε μπράστα μου ο ουρανός

Κιτρινίσανε του έρωτα τα φύλλα
κιτρινίσανε
στο χώμα απλά να πέσω με αφήσανε
να πίνω απ τη βροχή σου ο τρελός

Ποιος το περίμενε που λες
πως θα άφηνε τέτοιες πληγές
η νύχτα όταν ξημερώνει
και πάνω που ήμασταν εμείς οι νικητές της διαδρομής
τώρα κοιτάζουμε την σκόνη

Φθινοπώριασε ο άνεμος σε πήρε
φθινοπώριασε
και απ την καρδία σου η αγάπη μου ξεθώριασε
σκοτείνιασε μπράστα μου ο ουρανός

Κιτρινίσανε του έρωτα τα φύλλα
κιτρινίσανε
στο χώμα απλά να πέσω με αφήσανε
να πίνω απ τη βροχή σου ο τρελός

Τερζής...

Να'ρθεις ξανα...

Δεν μπορώ να καταλάβω
τι έχω φταίξει και κοιμάμαι
κάθε βράδυ μοναχός
Ποιος καημός, ποια συντροφιά
με έχει διαλέξει,
ποιος με βάφτισε
της μοναξιάς ο γιος
Δεν πονάω πια καθόλου
που δεν σε έχω,
μα πονάω
που ακόμα σε αγαπώ
κι αν συνήθισα να φεύγεις, και να αντέχω
ξέρω στο όνειρό μου απόψε θα σε δω

Να ‘ρθεις ξανά, να ‘ρθεις ξανά
Να φύγει αυτό που με πονά

Θα γελάς μες το γαλάζιο σου φουστάνι
και θα με έχεις όλη νύχτα αγκαλιά
θα σου λέω η αγάπη σου μου φτάνει
κι όλα τα άλλα γύρω είναι περιττά
Θα τρομάξω όταν φύγεις
θα ξυπνήσω και θα μείνει
και το όνειρο μισό
όμως αύριο
θα ‘ρθει καινούργια νύχτα
και ξανά απ’ τη αρχή θα ονειρευτώ

Τερζής...