Όλα ξεκίνησαν με αυτό το σημειωμα..! Μια διαδρομή περίεργη..! Πού πήγαν όλα τα «ή κανείς ή και οι δυο», όλα τα «πουθενά δεν πάω», όλα τα «πίστεψε με»; Γιατί να βρίσκομαι εδώ να κλαίω για τα χρόνια που θα έρθουν χωρίς εμάς; Γιατί να βρίσκομαι εδώ να αναπολ.ω αυτά που πέρασαν με εμας; Αλήθεια.. τώρα που βλέπω τις φωτογραφίες μας.. που βρίσκεται τελικά η αλήθεια; Στη στιγμή που υπήρξε τότε.. ή στη στιγμή που σε ζητώ τώρα; Στη στιγμή που σε αγαπούσα τότε.. ή στη στιγμή που σε αναπολώ τώρα; Ποιο είναι το αληθινό.. τα λίγα λεπτά της φωτογράφησης.. ή τα χιλιάδες αναπολώ των επόμενων χρόνων; Εσύ απέναντι μου.. ή εσύ πίσω από κάθε άλλο πρόσωπο; Όμως.. όπως λέει και ένα τραγούδι ’’…αν με αγαπάς.. δέξου το τίποτα που έχω τώρα να σου δώσω.. είναι το μόνο που μου απέμεινε και θέλω να στο αφιερώσω…’’...! Έτσι θα κάνω και εγώ.. σε αφήνω να μου φύγεις..! Σε αφήνω ελεύθερη.. να κάνεις αυτό που θέλεις.. να βρεις αυτό που θέλεις! Ξέρεις τι γίνεται όμως τώρα; Η αγάπη είναι έξοδος.. γιατί το εγώ το κάνει εσύ και σε λυτρώνει! Εν τω μεταξύ.. μιλούσα σε ένα τριαντάφυλλο τις προάλλες.. και του έλεγα πως όταν θα πέσουν τα φύλλα του.. τότε θα έρθεις πίσω..! Μετά είδα πως ήταν πλαστικό το τριαντάφυλλο..! Όπως βλέπεις.. η λύπη έχει σακατέψει τις αισθήσεις μου! Τα έχω χάσει τα λογικά μου! Ξέρεις όμως; Επάνω στα σημάδια του πόνου.. μένουν ίδια αυτά της αγάπης! Πες μου όμως εσύ που ξέρεις.. αν η ψυχή κρατάει της γης τη μνήμη.. τι σημαίνει να χάνεις στη γη τη ψυχή σου; Eν τω μεταξύ.. όσο σε περιμένω ξαγρυπνώντας εδώ.. έμαθα να μετράω τις ρυτίδες που μου δημιουργήθηκαν πλέον.. ρυτίδες ερημιάς..! Λένε πως δεν μπορείς να γυρίσεις τον χρόνο πίσω.. όμως μπορείς να περιμένεις! Είναι όμως αυτό που θα σε σώσει;